Vandaag vier ik een jubileum; precies tien jaar geleden bezocht ik voor het eerst een film met mijn Cineville pas. En aangezien dat bij Rialto was, en deze bioscoop op deze site nog niet vermeld is, was het voor mij wel duidelijk waar ik vandaag heen moest.
Tien jaar Cineville. Hoeveel films zou ik gezien hebben? Mijn bezoekgeschiedenis vertelt het mij.
- 2015: 14
- 2016: 70
- 2017: 38
- 2018: 52
- 2019: 94
- 2020: 89
- 2021: 98
- 2022: 139
- 2023: 127
- 2024: 152
- 2025: 98
Maar liefst negenhonderdeenenzeventig stuks! En die lijst is niet compleet, want sinds Cineville een nieuwe site heeft zijn mijn twee bezoeken aan Russian Ark uit de lijst verdwenen, en ook bij festivals zoals Camera Japan willen er wel eens films niet in de bezoekgeschiedenis verschijnen. De duizend films zou ik dus zo maar eens bereikt kunnen hebben.
Goed, Rialto. Ik zeg bewust niet “Rialto de Pijp”, omdat de bioscoop aan de Ceintuurbaan voor mij al heel lang bekend staat als simpelweg Rialto. En dat is niet alleen voor mij zo, ik weet zeker dat menig Amsterdammer, cinefiel of niet, deze bioscoop al heel lang kent. Zelf kom ik er misschien al veertig jaar. Het is ook een Cineville-bioscoop van het eerste uur.
Een gebouw met karakteristieke gevel, centraal gelegen met de Cuyp en het Sarphatipark in de buurt, goede programmering en aardige mensen. Drie zalen waarvan de bovenzaal het pronkstuk is. Op donderdagavond kun je er ook lekker eten. En om mijn jubileum te vieren kreeg ik ook nog een gratis kopje koffie 🙂
De film: Super Happy Forever. Een mooie tragische liefdesgeschiedenis, lekker traag verbeeld. Ik hou erg van films over het “kleine” drama, dus deze film beviel me uitstekend.
Ik zeg: Op naar de volgende tien jaar!
